We zien de afgelopen jaren een groeiend bewustzijn rondom racisme en discriminatie. Verschillende incidenten en de Black Lives Matters protesten hebben mensen aan het denken gezet over institutioneel racisme en hoe dat in onze samenleving ingegraveerd zit.

Op straat niveau zien we echter dat deze dialoog aan veel mensen voorbij gaat. Mensen, met name niet witte mensen ervaren discriminatie en racisme maar begrijpen het niet en weten niet goed hoe overeind te blijven en anderen in hun omgeving te ondersteunen. Witte en niet witte mensen zien allerlei verschillende termen als privileges, reverse racism, iedereen is racistisch en je mag niets meer zeggen voorbij komen. Vaak begrijpen ze deze termen niet en ervaren ze zelf verschillende vormen van uitsluiting en discriminatie waar ze juist steun in zoeken. Ze voelen zich vaak slachtoffer en geven aan niet racistisch te zijn zonder dat ze goed begrijpen wat het betekend en hoe ze zelf staan in hun privileges en het uitsluiten van anderen. We zien dat niet witte jongeren het lastig hebben met het opgroeien. Ze ervaren veel discriminatie en racisme maar krijgen vanuit het gezin weinig mee om weerbaar te zijn. Ze zoeken naar wie ze zijn en hoe ze een plek voor zichzelf kunnen vinden in de samenleving. Zij en hun ouders zijn zich weinig bewust van de processen rondom weerbaarheid, maar ook rondom de eigen vooroordelen. We zien discriminatie terug onder alle mensen, maar het bewustzijn daarover niet. Met het traject: Ik ben, we zijn, zetten we in op de verandering van het bewustzijn van mensen ten aanzien van discriminatie en privileges. We hebben 2 trajecten ontwikkeld voor jongeren en ouders waarin we vanuit de persoon zelf dingen als beeldvorming, identiteit, privileges, discriminatie en coderingen gaan behandelen. Met elkaar bouwen we aan begrip van deze termen en verandering in bewustwording en eigen gedrag.

We zien dat jongeren best goed bekent zijn met termen als discriminatie, beeldvorming en racisme. Ze kunnen vrij goed beschrijven wat ze mee maken maar zijn zich vaak onvoldoende bewust van de impact die het heeft op hun leven. Ze staan weinig stil bij hoe ze zelf in hun vel zitten en wat daarop van invloed is. Ook zijn ze zich niet bewust van hoe aangeleerde beeldvorming ook van invloed is op hoe zij weer naar anderen kijken. Hun eigen vooroordelen maken dat zij ook anderen discrimineren. Binnen het traject voor jongeren gaan we actief aan de slag met hun eigen zelfbeeld, waar dit vandaan komt en hoe ze dat projecteren op anderen. We kijken naar wat discriminatie met ze doet en hoe ze zichzelf vinden tussen beeld en realiteit.

De ouders waar wij mee werken zijn over het algemeen minder bekent met discriminatie, beeldvorming en coderingen. Ze ervaren zelf regelmatig discriminatie en zijn zich bewust van de beelden die de samenleving over ze heeft. Ze maken zich zorgen over hoe hun jongeren opgroeien in deze samenleving en wat voor invloed de discriminatie op hun heeft. Ze staan weinig stil bij de coderingen die ze zelf in stand houden en doorgeven aan hun kinderen en de invloed die deze hebben op het leven van hun kinderen en de identiteitsvorming van de kinderen. In het traject van de ouders gaan we kijken naar de ouders zelf maar gaan we meer dan bij de jongeren ook kijken naar de invloed van hun beelden op hun opgroeiende kinderen. We gaan leren over begrippen als discriminatie, coderingen, racisme en beeldvorming. Maar we gaan vooral ook kijken naar hoe ouders dit meegeven aan hun kinderen en hoeveel ruimte ze hun kinderen bieden om te zijn wie ze zijn.

We hebben deze trajecten aangeboden in de volgende steden:

• Rotterdam
• Den Haag